Znakowanie towarów za pomocą kodu kreskowego miało swój początek w latach 70., gdyż umożliwiało to automatyczna identyfikację towarów sprzedawanych w sklepach samoobsługowych (takie już istniały w tych latach na zachodzie). Pierwszy znak kodu kreskowego został wprowadzony dokładnie w 1974 roku w USA i w Kanadzie. Wówczas zaczęto stosować też skanery do odczytu towaru.
Podobny kod zwany kodem EAN wprowadzono też w Europie w 1977 roku. W Polsce kody kreskowe pojawiły się w 1990 roku.
Pełny kod kreskowy EAN składa się z określonej kombinacji ułożonych jasnych i ciemnych kresek o różnych szerokościach. Stosuje się przeważnie:
1. kod kreskowy EAN-13 - jest to kod podstawowy składający się z 13 cyfr. Tu kod składa się z:
- prefiksu (3 pierwsze cyfry) oznaczającego kraj produkcji. Polska ma prefiks 590
- numeru jednostki wytwórcy lub dystrybutora (4 następne cyfry)
- numeru indywidualnego towaru (następne 5 cyfr), gdzie każdy towar ma indywidualny numer np. chleb wieloziarnisty 00016
- cyfry kontrolnej (ostatnia cyfra), która jest wynikiem kontrolnym obliczeń arytmetycznych prowadzonych dla wszystkich znaków ją poprzedzających
2. kod kreskowy EAN-8 - stosuje się go na towarach o małych gabarytach np. na gumach do żucia lub żyletkach. Taki numer składa się z:
- prefiksu
- indywidualnego numeru towaru
- cyfry kontrolnej
W poniższej tabeli zamieszczę prefiksy innych krajów znajdujące się na początku kodu kreskowego.
| Prefiks |
Kraj |
| 000-139 |
USA i Kanada (UPC) |
| 300-379 |
Francja |
| 387 |
Bośnia i Hercegowina |
| 400-440 |
Niemcy |
| 460-469 |
Rosja |
| 489 |
Hong Kong |
| 500-509 |
Wielka Brytania |
| 520 |
Grecja |
| 540-549 |
Belgia i Luksemburg |
| 560 |
Portugalia |
| 570-579 |
Dania |
| 590 |
Polska |
| 594 |
Rumunia |
| 599 |
Węgry |
| 640-649 |
Finlandia |
| 690-695 |
Chiny |
| 730-739 |
Szwecja |
| 800-839 |
Włochy |
| 840-849 |
Hiszpania |
| 850 |
Kuba |
| 858 |
Słowacja |
| 859 |
Czechy |
| 860 |
Jugosławia |
| 869 |
Turcja |
| 870-879 |
Holandia |
