Parafka to skrócony podpis. Zazwyczaj występuje on w postaci inicjałów liter (pierwszej z imienia i pierwszej z nazwiska) lub jest to podpis z pominięciem niektórych liter. Parafka bywa nazywana również parafa.
Przykłady parafki:
Parafka może zawierać imię w pełnej lub skróconej formie oraz nazwisko w pełnej lub skróconej formie. Można też opuszczać w niej niektóre litery, a całość nie musi być czytelna. Parafkę może stanowić również pseudonim. Ważne jest jednak to, że podpis w formie parafki musi być autentyczny, własnoręczny i zazwyczaj taki sam, czyli powtarzalny na wielu dokumentach.
Za pomocą parafki parafuje się jakiś dokument, czyli podpisuje się go skróconą wersją swojego imienia i nazwiska. Parafki możemy stosować podpisując:
- kopie dokumentów,
- dokumenty robocze,
- dokumenty, które mają mniejsze znaczenie (są mniej ważne),
- zatwierdzając jakiś dokument.
Trzeba wiedzieć, że parafka to poświadczenie zapoznania się z jakimś dokumentem, dlatego też podpisanie się gdzieś parafką nie niesie ze sobą żadnych prawnych skutków. Samo pojęcie parafki nie jest również zdefiniowane jednolicie w polskim prawie. Parafką zazwyczaj posługują się zarządcy, ale również urzędnicy niższej rangi np. pełnomocników. Jest to stosowane chociażby w umowach międzynarodowych. Wówczas takie podpisanie oznacza zapoznanie się treścią jakiegoś pisma, zarządzenia, które oczekuje jeszcze na podpisy pracowników wyższego szczebla, stojących wyżej rangą.
