Mianem obrazowania nazywa się przedstawianie, okazywanie, odtwarzanie czegoś. W języku polskim jest to zbiór obrazów poetyckich jakiegoś utworu, kierunki czy epoki. Jest to sposób przekazywania myśli, uczuć za pomocą odpowiednich środków literackich.
W literaturze polskiej możemy wyróżnić następujące rodzaje obrazowania:
1. Obrazowanie deformujące, przekształcające, czyli tworzenie poetyckich obrazów, gdzie realne elementy świata są zniekształcane lub udziwniane. Przejawia się ono głównie w poetyce modernistycznej.
Przykłady obrazowania deformującego widać chociażby w fantastyce romantycznej, w jej symbolice młodopolskiej. Poza tym widać ją w takich utworach jak:
- Ferdydurke - W. Gombrowicza
- Sklepy cynamonowe - B. Schulza
- Szewcy - S. I. Witkiewicza, czyli Witkacego
- Tango - S. Mrożka
- Proces - F. Kafki
2. Obrazowanie fantastyczne, gdzie obrazy poetyckie nie mają odpowiedników w realnym świecie.
Przykładem mogą być takie utwory literackie jak:
- Lalka - B. Prusa (tom II)
- Chrzest ognia - A. Sapkowskiego (czwarta część sagi Wiedźmin)
- Dziady - A. Mickiewicza (część III)
- Romantyczność - A. Mickiewicza
3. Obrazowanie realistyczne, mimetyczne, czyli naśladowanie rzeczywistości, odwołanie się do realnych wyglądów rzeczy i zjawisk.
Przykładami tego rodzaju obrazowania są takie dzieła literackie jak:
- Noce i dnie - M. Dąbrowskiej
- Wojna i pokój - L. Tołstoja
- Zbrodnia i kara - F. Dostojewskiego
