Aerofony obecnie nie odgrywają już tak dużej roli w muzyce na wsi. Ich świetność miała miejsce w średniowieczu. Należały do nich m.in.:
- Gwizdki wierzbowe, naśladowały dźwięk ptaków. Wykonane były w kory ściągniętej z gałęzi wierzbowej z wyciętym otworem wargowym.
- Gwizdki drewniane, miały długość około 16 cm. Był to gwizdek z zamkniętym wylotem, który służył jako wabik na sowy.
- Gliniane gwizdki, to gwizdki wargowe. Wykonano je z wypalonej gliny, pokrytej barwną polewą. Przed graniem wypełniane są wodą, a dźwięk przypominał świergot ptaków.
- Fujary beskidzkie, to piszczałki czopowe nie posiadające otworów na palce. Służyły jako laski i kije pasterskie.
- Piszczałki, posiadają charakterystyczny kołnierzowy wylot i lekko ściętą część przyustną.
- Piszczałki dwoiste, to dwie odrębne piszczałki wargowe o jednakowej długości i wykonane z jednolitego kawałka drewna jaworowego lub jesionowego. Dmuchanie w nie umożliwia jednoczesne zadęcie obu piszczałek.
- Trembita to rura wydrążona z pnia, owinięta tkaniną i okręcona następnie wikliną.
- Róg pasterski, wykonany ze złączonych połówek wydrążonego pnia i owinięty pierścieniami wiklinowymi. Noszony był na ramieniu przez pasterzy.
- Ligawka kurpiowska i mazowiecka, zrobione z drewna wierzbowego, uszczelniane smołą, na styku połówek.
- Bazuna, miała około metra długości. Zrobiona była z drewna olchowego i pierścieni z wikliny, ustnik wykonany został oddzielnie.
- Rożki wierzbowe, są zrobione ze zwiniętego spiralnie pasma kory wierzbowej i wyposażone w stroiki podwójne.
- Sierszeńki jednopęcherzowe, to najprostsza forma dud. Zbiornik, w którym znajdowało się powietrze był wykonany z pęcherza zwierzęcego i napełniany przez rurkę zakończoną wentylem.
- Dudy podhalańskie, dudy żywieckie, gajdy śląskie, dudy wielkopolskie.
- Kozioł biały, doślubny.
