Kisiel mleczny to inaczej budyń i zapewne bardziej znamy go właśnie pod tą nazwą. Budyń robi się z mleka i skrobiowych zagęstników (mąki ziemniaczanej), żeby uzyskał idealną, półpłynną konsystencję. Nie należy mylić budyniu z kisielem.
Budyń wygląda tak:
Budyń można jeść bez żadnych dodatków i jest on bardzo dobry w smaku. Uwielbiany szczególnie przez dzieci, które mogą go jeść w wielu odmianach smakowych np.: waniliowym, śmietankowym, czekoladowym, toffi, malinowy itp. Do budyniu można stosować dodatki takie jak: cukier, karmel, kakao, syrop malinowy, bita śmietana, owoce, dżem, konfitura, bakalie, ciasteczka itp.
Prócz osobnego deseru, budyń może stanowić również półprodukt, którego używa się do przygotowywania:
- kremów do tortów i ciast - wówczas dodaje się do budyniu masło,
- nadziewanych wyrobów drożdżowych np. drożdżówek, pączków, kruchych babeczek,
- gotowanych lub pieczonych serników.
Kiedyś mianem budyniu określano wyłącznie produkt w proszku, czyli koncentrat oraz gotowy budyń w słoiczku, który był przeznaczony dla małych dzieci i niemowląt. Jeśli chodzi o przygotowanie budyniu z koncentratu, do którego dodajemy mleko, to są takie jego rodzaje jak:
- budyń błyskawiczny - do przygotowania na mleku lub wodzie, gdzie zawartość opakowania wsypujemy do gorącego płynu i mieszamy.
- budyń wymagający gotowania - mają najprostszy skład. Taki budyń mieszamy z niewielką ilością mleka i dosładzamy, resztę mleka zagotowujemy, a potem wlewamy mleko z cukrem i proszkiem, które mieszaliśmy na początku. Całość mieszamy ciągle do uzyskania odpowiedniej konsystencji.
