Rubensowskie kształty w czasach baroku były postrzegane jako ideał urody. Określenie to zawdzięcza się malarzowi Peterowi Paulowi Rubensowi. To on malował obrazy, na których znajdowały się kobiety, najczęściej nagie lub półnagie i miały one okrąglejsze kształty. Tworząc takie postacie, szczególnie te mitologiczne, Rubens dawał wyraz kultowi zdrowego i silnego ciała człowieka, które to cechy odznaczały się obfitością kształtów. Jest to dziś uznawane za symbol malarstwa barokowego.
Rubens kształcił się w malarstwie najpierw w Antwerpii, a potem w Rzymie, ćwicząc u najlepszych malarzy artystów. Początkowo malował on jako malarz nadworny arcyksięcia Alberta i infantki Izabeli w Antwerpii. Później wiele podróżował i namalował dla króla Francji Ludwika XIII łącznie 37 dzieł.
Peter Rubens miał dwie żony. Pierwszą z nich była Izabela Brant, z którą miał troje dzieci: Alberta, Nicolasa i Clarę Serenę. Z drugą Heleną Fourment miał pięcioro dzieci: Clara Johanna, Frans, Isabella Helena, Peter Paul i Constantina Albertina (urodzona po smierci malarza). Dodatkowo była ona natchnieniem dla malarza jeśli chodzi o oddanie kobiecego piękna zwłaszcza w scenach mitologicznych, miłosnych czy religijnych. Pod koniec swojego życia malował piękne pejzaże oraz sceny z życia ludu np. zabawy, kiermasze. Zmarł w 1640 roku z powodu zakażenia prawej ręki.
Jednym z jego najbardziej znanych obrazów jest obraz pt. "Trzy gracje".
Jego dzieła można oglądać w wielu muzeach na świecie, m.in. w Petersburgu, Wiedniu, Madrycie, Paryżu, Londynie, Brukseli, Antwerpii, Dreźnie, Berlinie, Los Angeles czy Waszyngtonie.
