Pitagoras żył 75 lat. Urodził się w 572 roku p.n.e. na wyspie Samos, a zmarł w 497 roku p.n.e. w Sydonie. Ponieważ daty jego narodzin, jak i śmierci zawsze są podawane około, to możliwe, że różne źródła będą podawać różną ilość lat. Można tez mówić, że Pitagoras żył około 80 lat, ale są też źródła podająca wiek Pitagorasa jako 104 lata.
Był greckim matematykiem, filozofem i mistykiem. Mimo iż sam po sobie nie zostawił żadnych pism, to najbardziej znane do dziś jest jego twierdzenie Pitagorasa. Trzeba jednak wyjaśnić, iż owe twierdzenie nie zostało stworzone przez niego samego, ale przez jakby jego przekazicieli, zwanych Pitagorejczykami, którzy nurt Pitagorasa postanowili dalej rozwijać. Pitagorejczycy należeli do założonego przez Pitagorasa bractwa religijnego znajdującego się na Półwyspie Apenińskim.
Bractwo założone przez Pitagorasa zajmowało się w dużej mierze badaniami naukowymi, zwłaszcza matematyką i naukami przyrodniczymi. Ogólnie Pitagorejczycy wprowadzili wiele pojęć, m.in. w dziedzinie geometrii pojęcie teorii równoległych, twierdzenie o sumie kątów trójkąta, czworokąta i wielokątów foremnych. Ich zdaniem liczby to nie abstrakcja, a przestrzenna wielkość, realny kształt, realna siła w przyrodzie. Sam Pitagoras uważał, że podstawą wszelkiego bytu są liczby, w szczególności geometria, arytmetyka oraz muzyka.
Twierdzenie Pitagorasa brzmi:
Kwadrat długości przeciwprostokątnej jest sumą kwadratów długości przyprostokątnych lub inaczej 'w dowolnym trójkącie prostokątnym suma kwadratów długości przyprostokątnych jest równa kwadratowi długości przeciwprostokątnej tego trójkąta'.
Wzór do twierdzenia to:
a2 + b2 = c2
Członkowie bractwa Pitagorejskiego wraz z samym Pitagorasem uważali, że każda liczba jest do czegoś przypisana. I tak np. liczba:
- 1 do punktu
- 2 do prostej
- 3 do powierzchni
- 4 do ciał przestrzennych
Inne bryły regularne wg Pitagorasa miały właściwości magiczne, a najdoskonalszą z nich jest kula - Ziemia jest kulą.
