Baryton to instrument muzyczny smyczkowy strunowy, pochodzący z rodziny viol. Ma wielkość wiolonczeli, a jego brzmienie jest bardzo niskie. W dosłownym tłumaczeniu oznacza on 'nisko brzmiący' (bary tonos).
W Europie barytonu używano od końca XVII wieku, a powstał on w Anglii również w tym samym wieku z połączenia takich instrumentów jak: viola da gamba i pandora. Rozpowszechnił się w wieku XIX, gdzie wówczas grało na nim wielu muzyków. Ponieważ gra na nim była trudna pod względem technicznym, nastąpił zanik zainteresowania grą na tym instrumencie. Dopiero lata 30. XX wieku sprawiły, że baryton przeżył swój renesans. Najstarszy baryton zachowany do dziś, pochodzi z 1647 roku.
Barton składa się z sześciu lub siedmiu strun jelitowych, które wydają takie dźwięki gamy jak A, D, G, c, e, a, d1 oraz z dziewięciu lub dziesięciu strun metalowych rezonansowych strojonych na dźwięki A, d, e, fis, g, a, h, cis1, d1.
Baryton to również określenie na niski głos męski, znajdujący się pomiędzy tenorem a basem. Do polskich śpiewaków operowych śpiewających barytonem zaliczyć można m.in.:
- Marcina Bronikowskiego,
- Andrzej Dobbera,
- Mariusza Kwiecień,
- Artura Rucińskiego.
