Monety
Pierwsze z nich powstały w Azji Mniejszej, dawnej Lidii w VII i VI wieku p.n.e. Był to stop złota i srebra, zwany elektrum, który to stop opatrzony był stemplem złotnika z Efezu. W tym czasie monety powstały również (na wzór tych z Lidii) w Peloponez, dawnej Argolidzie, Z tym wyjątkiem, że były to spłaszczone baryłki. W roku około 300 p.n.e. monety powstały również w Rzymie. Tam produkcja odbywała się w świątyni Junony Monety, od której to wzięła się nazwa do dziś używana i określająca małe, metalowe krążki, czyli monety. W kolejnych latach mennice powstawały częściej w danych cesarstwach. Gdy cesarstwo ulegało rozpadowi, wówczas nowo powstałe państwo wybijało własne monety.
Odlewane monety znakowano sygnaturą władcy i wagą, gdyż ich wartość zależała od masy właśnie. Takie monety zrewolucjonizowały handel w starożytności.
Banknoty
Pieniądz papierowy był następstwem monety, ale monet nie wykluczono z handlu, co widać do dnia dzisiejszego. W dawnych czasach wytwarzanie monet z kruszców było kosztowne. Wówczas zasoby ludzie zaczęli zostawiać u złotników, a Ci z kolei za to wystawiali kwity depozytowe. Jeśli okazało się stosowny dokument można było odebrać zastawioną wcześniej określoną kwotę. Ludzie coraz częściej używali kwitów i nie musieli wówczas nosić ze sobą dużych sum pieniędzy. W taki właśnie sposób narodził się papierowy pieniądz. Wtedy też powstał bank centralny, emitujący banknoty. Banknotami posługiwano się w Chinach, gdzie najstarszy papierek pochodzi z 119 r. p.n.e. Europejskie banknoty pojawiły się dopiero w 1665 roku, dokładnie w Szwecji i były to kwity depozytowe pod zastaw srebra.
W Polsce banknoty upowszechniły się dopiero po I wojnie światowej i wówczas zyskały rację bytu.
