Awangarda Krakowska to nic innego jak nazwa grupy literackiej, ruchu artystycznego. Istniała ona w latach 1922 - 1927 w Krakowie, a założył ją Tadeusz Peiper. Głównym hasłem, celem grupy było: "Minimum słów, maksimum treści".
Awangarda ta była kojarzona z ruchliwością, bojowością itp, a ich główny kult to "Miasto, Masa, Maszyna" inaczej nazywany 3 x M. Pierwsze literackie teksty napisane przez nią, publikowane były w czasopiśmie "Zwrotnica", zaś wcześniej Peiper wydawał je w "Nowej Sztuce". Trzy lata po zakończeniu działalności Awangardy Krakowskiej, dzieła założyciela grupy zostały zebrane i wydane razem w zbiorze pt. "Tędy". Awangarda Krakowska była przeciwieństwem Awangardy Drugiej, inaczej zwanej Lubelską.
Do grupy Awangardy Krakowskiej należeli:
1. Tadeusz Peiper - założyciel, poeta i krytyk literacki, którego największymi dziełami były:
- poemat "Na przykład"
- dramat "Skoro go nie ma"
2. Adam Wagman, pseudonim Adam Ważyk - poeta, prozaik, a największe jego dzieła to:
- opowiadania "Człowiek w burym ubraniu"
- powieść "Mity rodzinne"
- wiersze "Semafory" i "Oczy i usta"
3. Jan Brzękowski, pseudonim Jan Bereta, Jan Jarmott - poeta, teoretyk sztuki, a jego dzieła to m.in.:
- powieść "Międzywojnie"
- opowiadanie "Wyprawa do miasteczka"
- dramat "Dziurek w Elsynorze"
4. Julian Przyboś - poeta i eseista, który napisał m.in.:
- "Z ponad" ("Sponad"),
- "Równanie serca",
- "Kwiat nieznany"
5. Franciszek Kurek, pseudonim Jalu Kurek, Jan Skowron - poeta i prozaik, z takimi dziełami jak m.in.:
- powieść "Grypa szaleje w naprawie" - za którą otrzymał Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury,
- "Upały",
- "Zamurowana rzeka".
