Szachy heksagonalne to szachy sześciokątne, które były rozgrywane na szachownicy o sześciokątnych polach. Zasady gry w tego typu szachy opublikował H. D. Baskerville. w roku 1939 zajął się tym również radziecki geolog I. Szafran.
Szachownica składa się z 83 pól sześciokątnych, które są ułożone w prostokąt o zygzakowatej linii obramowania. Pola mają kolory: biały, niebieski i czerwony. Każdy z graczy ma po 16 bierek, które ustawia się nieco inaczej niż w tradycyjnych szachach i możliwości poruszania się w aż sześciu kierunkach. Jednak szachów heksagonalnych Baskerville'a i Szafrana nie przyjęto.
W 1949 roku mieszkający w wielkiej Brytanii Polak z pochodzenia Władysław Gliński usprawnił ww pomysły i je rozpowszechnił nadając im nazwę "Heksagonalne szachy polskie". Powstało również stowarzyszenie szachów heksagonalnych. Pierwsze w wielkiej Brytanii, a kolejne w Kanadzie, USA i Polsce.
